In CrossFit streven we ernaar om beter te worden in alle 10 de domeinen van fitness: Balans, Behendigheid, Cardiovasculaire conditie, Coördinatie, Flexibiliteit, Kracht, Nauwkeurigheid, Power, Snelheid en Uithoudingsvermogen.
Dit betekent echter niet dat we dit allemaal in één sessie moeten trainen. Als CrossFit coaches houden we juist rekening met de verschillende fysieke adaptaties die plaatsvinden na bepaalde trainingsprikkels. Het doel is om na verloop van tijd allround fit te zijn en jezelf te ontwikkelen in alle fitness aspecten. Dit bereiken we door alle onderdelen van CrossFit structureel terug te laten komen in verschillende vormen. Per training variëren de oefeningen, het tijdsdomein van de workout en de intensiteit van de workout. De trainingen zijn zo op elkaar afgestemd dat het lichaam voldoende ruimte krijgt om te herstellen en te adapteren na de voorgaande training(en). Trainingsadaptatie is namelijk essentieel om beter te worden.
Als je te veel verschillende trainingsprikkels in één training stopt, kunnen je trainingsadaptaties verminderen. Bij verschillende spieractivaties komen verschillende enzymen vrij die zorgen voor bepaalde trainingsadaptaties. mTOR en AMPK zijn de belangrijkste in dit verhaal, maar dat mag je gelijk weer vergeten. Wat belangrijk is om te onthouden is dat deze enzymen elkaars adaptatie effect verminderen. mTOR zorgt voor meer spieropbouw en krachttoename na explosieve krachtoefeningen. AMPK zorgt daarentegen voor een verbeterde cardiovasculaire conditie, door bijvoorbeeld de aanmaak van meer mitochondria. Wanneer een van deze twee systemen is geactiveerd, zal het de andere adaptaties verminderen. Dit noemen we het ‘Concurrent training interference effect’.
Als je dus een weightlifting training, of gymnastics training hebt gedaan waarbij je voornamelijk hebt gefocust op explosieve en krachtige oefeningen, is het niet optimaal om daarna nog een WOD mee te doen waarin een lange endurance workout op de planning staat. Op die manier worden de adaptaties van de training stimulus verminderd en heb je dus minder aan je training. Daarbij komt dat het lichaam niet voldoende tijd krijgt om te herstellen waardoor vermoeidheid en overbelasting kunnen opspelen.
Concurrent training, het trainen van meerdere fysieke aspecten tegelijk, is zeker niet slecht. Wetenschappers zien juist steeds meer positieve resultaten en vooruitgang op allerlei gebieden. Zolang er in de programmering maar rekening wordt gehouden met de adaptaties na verschillende trainingsprikkels en zolang het lichaam maar voldoende tijd krijgt om te herstellen voor de volgende sessie. Dus, wanneer staat jouw rustdag gepland?
